Onze cafébaas zat eens te denken,
wat ze Rosstars dames 3 eens zouden schenken.
Laten we maar beginnen met koffie en thee,
want wij zijn snel tevree.
Hop hop in galop,
naar de sporthal voor een wedstrijd van hoge top.
Alle haartjes netjes in model,
elastiekjes niet te strak want anders komt alles in de knel.
Gelukkig was onze scheids op tijd,
alleen was hij zijn fluitje kwijt.
Onze coach graait even goed in zijn tas,
schoenen, sokken, water, schrijf materiaal EN een fluitje dat kwam goed van pas.
Fuuuuut set 1: Teller klaar?
hmm was het maar waar.
Ik heb nog niks te schrijven,
want ik weet niet waar mijn spelers blijven.
Set 1 ging een beetje op het randje,
21-25 verloren met het verkeerde standje.
Set 2 verliep ook niet zo soepel,
we moeten meer trainen met een hoepel. (23-25 beetje stuntelig)
Set 3,
wie oh wie???
De scheids riep “ik fluit nooit weer”,
dus we kochten een pauw en gaven hem een veer. (25-17 gewonnen)
Wie niet weg is is gezien 1-2 achter,
we werden steeds minder zachter.
set 4:
Deze set verliep vlekkeloos,
vandaar dat onze coach deze opstelling koos.
Wees paraat,
en speel de bal waar niemand staat.
25-11,
HEHE we doen het weer helemaal zelf.
In set 5,
hielden we onze poot stijf
Sinterklaas keek tevreden toe,
en slaap Piet werd een beetje moe.
Met 15-3 verlaten we het veld opgelucht,
en de tegenstanders sloegen op de vlucht.
Een 3-2 eindstand,
dat mag wel in de krant.
HOOG NIVEAU HEEEJ